انار شب یلدا

درحسرت این مانده ام آقای توباشم
تو خانم من باشی و در پای توباشم

دیوانه ترازمن چه کسی دوروبرت هست
می آیم و می مانم اگر جای توباشم

بنشینی واین لحظه به من فکرکنی، کاش
دلچسب ترین حرف ومعمای تو باشم

تو یوسف مصری که عزیز همه هستی
اصلا چه عجیب است زلیخای توباشم؟

من حاضرم این فاصله رایخ شوم وسرد
از دور ولی گرمِ تماشای تو باشم

با یک غزل ناب و دوتابوسه ویک عشق
این آخر پاییز پذیرای تو باشم

دست تو مرالمس کند...وای چه میشد؟
من سرخ انارِ شب یلدای تو باشم

سخت است

مثل آن لحظه که حفظ غم ظاهر سخت است

ماندن چشم به دنبال مسافر سخت است

چشمهایت ، دل من ، کار خدا یا قسمت

و در این غائله تشخیص مقصر سخت است

ساحلی غم زده باشی چه کسی می فهمد

که فراموشی یک مرغ مهاجر سخت است

مثل یک کوچه بن بست خرابت شده ام

گاهی ازمن بگذر،حسرت عابرسخت است!

قرص آن صورت ماهت شده یادآور قرص

بادو تاقرص هم آرامش خاطر سخت است

درمسیری که تورفتی همه شاعرشده اند

باتو شاعرشدن قرن معاصر سخت است

کوچه باغربت خودبعد تویادم داده

دل سپردن به قدمهای مسافرسخت است

علی صغری

خرابت میکند

مثل موسیقی آرامی که خوابت می کند
عشق می آید به آسانی خرابت می کند

هرچه می گویی که بکذر دوری از او بهتر است
فال حافظ باز با شعری مجابت می کند

می شکستی کاش با حرفی سکوتم را که گاه
خواهش یک شیشه را سنگی اجابت می کند

خمره خمره درد ها می گذارم زیر خاک
دل نترس این خمره ها روزی شرابت می کند 

عاشقانه

موی مشکی، عشق خوبم ،زندگی
زیباست نه ؟
اینکه من"روزی تو را دیدم"خدا
میخواست نه ؟

تا به کی باید تو را حاشا کنم؟
پس گوش کن
"دوستت دارم" ز اشعارم کمی
پیداست نه

عاشقانه

چقدر خواب ببینم که مال من شده ای؟
و شاه بیت غزل های لال من شده ای؟

چقدر خواب ببینم که بعد آن همه بغض
جواب حسرت این چند سال من شده ای؟

چقدر حافظ یلدا نشین ورق بخورد؟
تو ناسروده ترین بیت فال من شده ای

چقدر لکنت شب گریه را مجاب کنم؟
خدا نکرده مگر بی خیال من شده ای؟

هنوز نذر شب جمعه های من این است
که اتفاق بیفتد حلال من شده ای

که اتفاق بیفتد کنار تو هستم
برای وسعت پرواز بال من شده ای

میان بغض و تبسم میان وحشت و عشق
تو شاعرانه ترین احتمال من شده ای

مرا به دوزخ بیداریم نیازی نیست
چقدر خواب قشنگیست مال من شده ای

عاشقانه

من روزگار غربتم را دوست دارم
این حس و حال و حالتم را دوست دارم

یک عکس کوچک توى جیبِ کیفِ پولم
تنها ترین هم صحبتم را دوست دارم

بر عکس آدم هاى دل بسته به دنیا
هر تیک و تاکِ ساعتم را دوست دارم

امشب دوباره خاطرت مهمان من بود
مهمانى بى دعوتم را دوست دارم

هر چند باعث مى شود هر شب ببارم
اما دل کم طاقتم را دوست دارم

عادت شده این گریه هاى بى تو، هرچند
مى خندى امّا عادتم را  دوست دارم