بدهکارم

به بهار بدهکارم
دست کم یک شعر برای هر شکوفه
به پنجشنبه بدهکارم
دست کم یک شعر برای هر ثانیه
به تو بدهکارم
دست کم یک جان برای هر لبخند

#علی_محمد_مودب

با حجابت دل می بری

با حجاب از بچہ شیعہ خوب‌تر  دل میبرے
دل نـَدارد قـابلت را، جان فـَدایت اے پـَرے!

چـادرت حـالِ مَـرا از قبـل بهتـر مےکُنـَـد
قرصِ ماهَم! اینکہ ابرے مےشوے زیباترے

من تیمّم مےکنـم بـا خـاکِ پاے چـادرت
آن زمانے کہ بہ سوے قبلہ رو مےآورے

شـالِ آبے بر سـرِ خود مےکنے و یک گـره
بـر دلِ من مےزنے و یک گـره بر روسرے

دلخوشم با فکرِ اینکه قبلہ‌ام با تو یکےاست
دلخوشےهـاے مَـرا بـا یک نگاهـَت میخـرے

الهه_سلطانی

نرخ بوسیدن تو؟

در خون تو انگار ، غزل در جریان است

چشمت بخدا معدن مضمونِ جهان است

دیروز ، «غزل» گفتم و امروز ، «قصیده» 

چون قیمت بوسیدن تو در نوسان است

رضا_قاسمی

جان من باشی کدام را می چینی؟

چشم زیتون سبز در کاسه، سینه ها سیب سرخ در سینی

لب میان سفیدی صورت، چون تمشکی نهاده بر چینی

سرخ یا سبز؟ سبز یا قرمز؟ ترش یا تلخ؟ تلخ یا شیرین؟

تو خودت جای من اگر باشی ابتدا از کدام می چینی؟

با نگاهی، تبسمی، حرفی، در بیاور مرا از این تردید

ای نگاهت محصل شیطان، اخم هایت معلم دینی!

هر لبت یک کبوتر سرخ است، روی سیمی سفید، با این وصف

خنده یعنی صعود بالایی، همزمان با سقوط پایینی

می شوی یک پری دریایی، از دل آب اگر که برخیزی

می شوی یک صدف پر از گوهر، روی شن ها اگر که بنشینی

هرچه هستی بمان که من بی تو، هستی بی هویتی هستم

مثل ماهی بدون زیبایی، مثل سنگی بدون سنگینی

غلامرضا_طریقی

فتح قلب چادر عربی

هم شاعر آیینی و هم شاعر جنگم

هم سخت، گرفتارِ دو تا چشم قشنگم

تا فتح کنم قلبِ تو چادر عربی را

باید بروم، با همه‌ی شهر بجنگم

می‌گیرمت از پنجه‌ی عاشق کُشِ تهران

از نصف جهان آمده‌ام، بچه زرنگم

دیدی اگر این شهر به رقص آمده، یعنی

یک تار ز گیسوی تو افتاده به چنگم

من یک دل و یک رو، وسط دام دو چشمم

یک رنگم و بازیچه‌ی دنیای دو رنگم

در عشقِ تو، چون یوسفِ افتاده به چاهم

در دام تو، چون یونسِ در کام نهنگم

جای غزل، از دست تو و آن دلِ سنگت،

باید که فقط نوحه بخواند، دلِ تنگم

بگذار که مجنون صفت، از عشق بگویم

حتی اگر این شهر، زَنَد باز به سنگم

قاسم_صرافان

مسیری که دیدمت

هر روز می روم به مسیری که دیدمت

جایی که عاشقانـه به جانم خریدمت

جایی که دیدم ای گل زیبا شکفته ای

امـا بـرای آنـکه بـمانـی نچـیدمت

یادم نرفته است که چشمان خسته ام

افتـاده در نـگاه تـو بودو نـدیدمـت

یعنـی ندیـدم آمده بـاشی برای من

اما به چشم آمـده ها می کشیـدمت

گر من خدات می شدم ای نازنیـن من

اینـگونـه بـا وقـار نـمی آفریدمـت

حتی به جای اینکه بچینم تو را ز خاک

یک عمـر عاشقانـه فقط پـروریدمت

دیـوانـه ام کـه بـا هـمه بی وفـائیت

سی سال می نوشتمت و می شنیدمت

آری بـرای اینکه بـدانی چه می کشم

هر روز می روم به مسیری که دیدمت